Fillers blijven een beetje taboe, en dat vinden we zonde. Niet omdat we van mening zijn dat iedereen ermee aan de slag zou moeten gaan, maar omdat we vinden dat iedereen geheel zelf over zijn of haar lichaam zou moeten mogen beslissen. Of je het nou overweegt omdat je er iets jonger of frisser uit wilt zien, om in de ochtend minder tijd met je beautyroutine bezig te zijn of omdat je wilt accentueren waar jíj trots op bent: fillers en botox kies je voor jezelf. Omdat er tig redenen zijn waarom iemand hiervoor zou kunnen kiezen – of juist niet – delen we vandaag waarom Renée een behandeling bij cosmetisch arts Aleid Koppius probeerde.

‘Over fillers en botox hebben heel veel mensen een sterke mening, en ik ga niet ontkennen dat ik het idee zelf ook wel best een beetje eng vond. Niet eens zozeer vanwege wat anderen ervan zouden vinden (maak alsjeblieft je keuzes voor jezelf – experimenteren hoort hier ook bij!) maar omdat ik toch wel een beetje huiverig was voor hoe ik er uit zou gaan zien. Nu wist ik wel dat de juiste cosmetisch arts het verschil maakt tussen dag en nacht, en dat ik in goede handen was, maar toch worden we iedere dag geconfronteerd met de iets ‘doorgeslagen’ types. Dat laatste is natuurlijk al voldoende reden om voor een arts te kiezen die tevens eerlijk is naar zichzelf, en niet simpelweg zo ver gaat als dat de cliënt wil. De juiste arts weet te stoppen voordat het onnatuurlijk wordt – jij bent immers ook zijn of haar visitekaartje voor de hierop volgende maanden! That being said, had ik een fijn gesprek met Drs. Aleid Koppius, die precies begreep waar ik wel én niet naar op zoek was.

Waarom fillers?

De keuze voor een behandeling met fillers? Dat was voor mij een combinatie van verschillende redenen. Zo vond ik het over het algemeen fijn om er iets frisser en fruitiger uit te zien. Mijn huid is zeer droog en mijn slaapritme is niet bepaald consistent, wat al snel voor een vermoeide blik zorgt, ook op dagen dat ik me gewoon fris en energiek voel. Het volgende – en misschien wel meest voorname – gaat daarmee een beetje hand in hand, maar ik heb dus behoorlijk last van een RBF, oftewel Resting Bitch Face. Opmerkingen en vragen als “kan je niet lachen”, “waarom kijk je zo boos” en “gaat het wel” zijn voor mij dagelijkse kost. Nu is het een optie om dat maar gewoon te accepteren, maar wat ik zonde vind, is wanneer het mijn relaties met mensen in de weg staat – op een dagelijks maar ook dieper level. Mijn gezicht lijkt in een neutrale staat nog boekdelen te spreken en ook in een vrolijke staat kan ik nog boos en ontevreden ogen voor de buitenwereld.

Ik heb zelfs ooit van een (inmiddels) goede vriendin gehoord dat ze dacht dat ik haar niet mocht, toen we elkaar net leerden kennen. En dan heb ik het over iemand waar ik vrienden mee ben geworden en iemand die dit eerlijk tegen me durft te zeggen. Ja, dan denk je toch even aan hoeveel mensen hetzelfde moeten hebben gedacht... Als er iets is dat daarbij kan helpen, dan heb ik interesse. En positieve emoties overdrijven of als een puppy rondspringen, zit nou ook weer niet helemaal in mijn aard. Don’t get me wrong: ik accepteer mezelf voor wie ik ben, ook met RBF, maar verbeteringen mogen altijd en al helemaal als het een eigen keuze is.

Tijd voor Aleid

Aleid en ik hadden tijdens mijn consult al grondig besproken wat er mogelijk is om mijn gezicht wat opener en vriendelijker te laten ogen en ondanks dat we op best wel wat plekken te werk zijn gegaan, valt de totale hoeveelheid aan fillers wel mee. Niet schrikken: er zijn flink wat delen van mijn gezicht behandeld, maar juist die kleine beetjes o verschillende plekken zorgen voor een balans. Het belangrijkste om aan te pakken? Dat was de traangoot. Nu ga ik niet ontkennen dat het een beetje eng was om die naald zo dichtbij mijn oog te hebben, maar ik vertrouwde Aleid volledig op haar kunnen en ze stelde me enorm gerust. En wauw, wat een verschil! Eenmaal bezig was het helemaal niet meer eng, en kon ik vooral niet wachten om het resultaat te bekijken. Mijn ogen zagen er met een minuutje werk zo enorm veel wakkerder uit en mijn Resting Bitch Face was ook al voor de helft verdwenen. Een beetje alsof ik een jaar consistent acht uur per nacht had geslapen en twee liter water per dag heb weggewerkt. Best wel prima, om dat effect zo makkelijk te bereiken, toch?

Ik heb jaren geleden een keer subtiele lip fillers geprobeerd, en wat ik toen nóg prettiger vond dan het extra volume, was dat mijn mondhoeken hierdoor ook minder ver omlaag stonden. Oftewel: een gelukkigere blik, in ‘neutral’. Tijdens deze behandeling zijn we daarom ook voor een zeer minimale filler in de lip gegaan, om dit effect net een beetje aan te zetten. Deze filler zelf doet overigens geen pijn, alleen de verdoving voel je een beetje. En bij de ogen was het al helemaal pijnvrij. Omdat de spieren in de rechterkant van mijn kaak een flink stuk harder werken dan aan de linkerkant, hebben we deze asymmetrie ook een beetje aangepakt. Aleid vroeg me of ik eventueel ook interesse had om mijn jukbeenderen ietsje aan te zetten, voor een meer open blik, en ik besloot hier tevens voor te gaan.

Dit artikel is gepubliceerd op NSMBL.

Fillers als antwoord op mijn ‘Resting Bitch Face’

Podcast over zelfbeeld